Jeugdgezondheidszorg
Wat is jouw rol?
Het is dinsdagavond. De afwas is gedaan, de kinderen liggen in bed en manlief is sporten. Dus dat betekent me-time. Ik plof op de bank in mijn werkkloffie, zin om te douchen heb ik niet meer. Zo dadelijk start Beau en de Veteranen, een tv-programma dat mij al vanaf de start of eigenlijk al vanaf het moment dat er reclame voor werd gemaakt, heeft geïntrigeerd. Ik houd van programma’s met inhoud en gezien de aard van dit tv-programma laat ik het glaasje wijn en de chips achterwege. Op de een of andere manier vind ik het niet passend en zelfs enigszins respectloos.
Vaders en moeders met een gezin of althans, dat wat er nog van over is
Het tv-programma gaat over Nederlandse oorlogsveteranen met PTSS. PTSS is een posttraumatische stressstoornis waarbij hele nare ervaringen steeds terugkomen in gedachten of dromen. Zeven veteranen worden gevolgd op hun reis door de Noorse Fjorden waarbij ze beter leren om te gaan met hun PTSS. Als ik aan een veteraan denk, zie ik per definitie een vijftigplusser voor mij die met ziel en zaligheid zijn dienstplicht heeft vervuld en daar vol lof op terug kijkt. Maar dit programma maakt mij pijnlijk duidelijk dat mijn perceptie over een veteraan geheel misplaatst is. Ik zie jonge mensen met een gemiddelde leeftijd van 35 jaar. Vaders en moeders met een gezin of althans, dat wat er nog van over is.
De rol die hij heeft vervuld als militair, heeft hem zijn rol gekost als vader en echtgenoot
Naarmate ik langer naar het programma kijk, word ik geconfronteerd met het pijnlijke leed van deze mensen dat stukje bij beetje getoond wordt tijdens de reis die ze maken. Een van hen is Roger, redelijk klein van postuur en met een guitig gezicht. Roger heeft onder andere gediend in Srebrenica en Irak. Hij is een veteraan maar dat is niet de enige rol die hij in zijn leven vervult. Hij is getrouwd met Suus en vader van zoon Kaya. De reis die hij maakt staat tevens in het teken van coaching en als hulpverlener vind ik dat natuurlijk super boeiend. Tijdens een van de opdrachten moet Roger een tekening maken hoe hij zichzelf ziet ten aanzien van zijn omgeving. Ik moet stiekem even lachen wanneer hij aangeeft dat hij tekenen heel erg leuk vind. Als de tekening getoond wordt, verdwijnt mijn lach echter snel. Deze man, deze veteraan, maar bovenal deze vader en echtgenoot heeft zichzelf in een gevangenis getekend. Omdat ik mij opgesloten voel, zo geeft hij aan. Zijn echtgenote en zoon heeft hij ook getekend, naast zich, eveneens achter de tralies. Wanneer een van de coaches vraagt waarom hij Kaya aan de hand van zijn moeder heeft getekend en niet aan de zijne, breekt mijn hart. Ik voel tranen in mijn ogen wanneer ik zie hoe ook Roger geëmotioneerd raakt, iets wat je niet gelijk van een veteraan verwacht. Het komt hard binnen hoe hij zichzelf ziet tegenover Suus en Kaya, de personen die er in zijn leven het meest toe doen. De rol die hij vervuld heeft als militair heeft hem zijn rol gekost als vader en echtgenoot. En God, wat wil hij deze rol graag weer kunnen vervullen.
Ik ben echtgenote, ik ben moeder, ik ben verpleegkundige
Het verhaal van Roger zet mij aan het denken over de rollen die ik zelf vervul. Ik ben echtgenote, ik ben moeder, ik ben verpleegkundige, ik ben lid van de oudercommissie bij de kinderopvang en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het zijn slechts rollen die ik later in mijn leven ben gaan vervullen. Op het moment wanneer ik naar dit tv-programma zit te kijken, vervul ik wellicht wel de belangrijkste rol in mijn leven. Eigenlijk is het helemaal geen rol, want nu ben ik even Gina. Diegene die ik altijd al ben geweest en die aan de basis staat om alle andere rollen te kunnen vervullen. Diegene die op de bank kan zitten janken omdat het verhaal van een ander haar zo aangrijpt. Diegene die haar rol als verpleegkundige soms belangrijker vindt dan de rol van echtgenote of moeder. Diegene die het vervullen van al deze rollen soms verdomd moeilijk vindt.
Vind jij het ook wel eens lastig om al jouw rollen te vervullen? Of sta je er wel eens bij stil hoeveel verschillende rollen je eigenlijk vervult? Kijk eens welke rollen er voor jou echt toe doen en vergeet niet, een rol is slechts een rol die je vervult.
Auteur
Van een pasgeborene tot een driftige peuter, van borstvoeding tot strijd aan de eettafel. Graag neem ik je mee in mijn werk als jeugdverpleegkundige waarin ik dagelijks betrokken ben bij een van de meest bijzondere doelgroepen in onze samenleving.
