Levensverhalen
Spullen maken gelukkig
Op zijn sloffen komt hij me tegemoet. “Hallo juffrouw” roept hij en zwaait de krakende achterdeur open. Een guitige lach, een gebreid vestje en grijze vilten sloffen aan zijn voeten. “Kom binnen, Henny heeft de koffie al klaar.” Ik ruik het en stap zijn ouderwetse keukentje binnen. Uit de transistorradio schalt Duitse muziek. Ik ben vandaag in Bocholtz bij meneer Merx die in het decembernummer van Meander Magazine komt. Zijn thuishulp Henny heeft me getipt. Vanwege zijn verzamelwoede is dit voor haar geen doorsnee adres, maar ze komt er zo ontzettend graag.
Ik neem plaats aan de keukentafel waar een klein stukje is vrij gemaakt voor mijn kopje koffie en mijn schrijfblok. De rest van de tafel is bedekt met spullen, net als de vensterbanken, een deel van het aanrecht en de open kasten. Boeken, tijdschriften en kranten vormen opgestapeld bijna een tweede muur. Als ik ernaar vraag wuift hij dat met een theatraal handgebaar weg. “Ach, dat zijn maar spullen. Binnenkort ga ik die opruimen.” Een briefje met de tekst 'ben bezig' maakt dat duidelijk. Henny knipoogt me toe.
We praten over ditjes en datjes. Over de band die hij met Henny heeft , over lichamelijke ongemakken, maar vooral ook over gezellige uitjes. Want die onderneemt hij dagelijks. In de omliggende bibliotheken haalt hij oude kranten op en pluist die helemaal door om te kijken waar er iets te doen is. Die kranten belanden vervolgens op een van de vele de stapels in zijn keukentje. “Laatst ging ik naar een lezing over hulpmiddelen van Zij Actief” blikt hij terug. “Maar dat bleek een vrouwenvereniging te zijn en die lieten me niet binnen.” Hij is er nog verbolgen over. Als we dan toch weer op het onderwerp ‘spullen’ komen, vertelt hij met trots over zijn nieuwste aanwinst. Want naast al dat papierwerk verzamelt hij ook buizen en oude leidingen. Toen KPN laatst glasvezel in de straat kwam leggen, mocht hij die oude uitgegraven buizen zomaar hebben. “Kun je dat geloven”, glundert hij en hij wijst op de schroothoop in zijn achtertuintje.
Spullen maken soms best gelukkig. Daar is meneer Merx een voorbeeld van.
Met plezier observeer ik de band tussen Henny en meneer Merx. In onvervalst 'Booches plat' praten ze de laatste nieuwtjes door. Behalve een nicht heeft de heer Merx geen familie. Maar dat maakt Henny ruimschoots goed. Ik voel me bevoorrecht dat ik steeds letterlijk bij mensen in de keuken mag kijken en dat ze me hun verhalen toevertrouwen.
Terug in de auto denk ik aan de trend van het ‘ontspullen’. Hele boeken en tv programma’s worden daar tegenwoordig aan gewijd. Ik ben er zelf ook al mee gestart; zakken vol staan klaar voor de kringloop. En hier, in deze ouderwetse woning in Bocholtz is juist alles welkom. Wat wij als afval zien, wordt hier hoogst gewaardeerd. Spullen maken dus soms best gelukkig. Daar is meneer Merx een levend voorbeeld van...
Auteur
Carolien Beaujean werkt op de afdeling Marketing en Communicatie binnen MeanderGroep. Om te kunnen schrijven over de zorg begeeft ze zich het liefst zoveel mogelijk tussen de mensen.
