Kennismaken met andere jongeren in een buurthuis in Landgraaf? Iris Neuraij zag dat beslist niet zitten. Te onbekend. En ze voelde zich daar bovendien veel te onzeker voor. Totdat ze een keer een afspraak met haar begeleidster op die locatie had en van een afstandje kon meekijken. Sindsdien is Iris elke vrijdag van de partij.
“Ik dacht: wie zit er nu op mij te wachten?”
Iris heeft een behoorlijke rugzak. Een pestverleden, een ingewikkelde thuissituatie en terugkerende depressies maakten haar leven niet gemakkelijk. In 2013 stapte haar enige zusje uit het leven. Ze kreeg klap na klap te verwerken waardoor ze eind 2020 ‘op alle vlakken’ volledig uitgeput raakte. Iris: “Ik heb toegepaste psychologie gestudeerd en was daarna gestart aan de lerarenopleiding. Ik werkte erbij en deed ook nog vrijwilligerswerk. Ineens kwam er niets meer uit handen. Ik was mezelf niet meer, was continu moe en werd om alles boos. Zelfs het huishouden werd me teveel.”
Hoewel ze het liever niet wilde, kwam ze uiteindelijk toch weer in een hulpverleningstraject terecht via LEVANTOgroep: een van de samenwerkingspartners van Met Elkaar Landgraaf (MEL). “Mijn begeleidster stelde voor om me kennis te laten met Connect: een jongereninitiatief van MEL. Mijn eerste gedachte was: ‘wie zit er nu op mij te wachten?’ Zeker nu het zo slecht met me ging. Wat had ik toe te voegen? Dus ik hield de boot af. Maar op een keer vroeg mijn begeleidster om in het buurthuis af te spreken. Ik dacht dat het een 1-op-1 gesprek was zoals we ook altijd bij mij thuis hebben, maar er waren meerdere mensen, waaronder ook twee jongeren van Connect. Ik wilde gelijk rechtsomkeert maken, maar ben er nooit meer weggegaan.” Iris lacht bij de herinnering. Dat is inmiddels 3 jaar geleden. Iris was toen nog net geen 28 jaar. “Ik had twee vriendinnen waarvan er één ging emigreren naar Australië en de ander woont in België. Ik zat veel alleen thuis, dus zo’n jongerengroep was een grote drempel. In het begin ging ik maar een paar uurtjes, maar steeds vaker bleef ik de hele middag en nu plan ik er zelfs al mijn andere afspraken omheen, zodat ik geen enkele vrijdag hoef te missen!” In een kleine groep jongeren luisteren ze naar muziek, drinken koffie, praten wat of doen een spelletje. Iris maakte er ook nieuwe vrienden. “We kunnen altijd bij elkaar terecht als er iets is. Met sommigen spreek ik ook buiten de groep af. Zo komt een vriendin nu elke zondag met haar kindje naar mij. Dan kletsen we wat of kijken Netflix.”
Of haar leven sindsdien veel is veranderd? “Absoluut” haast Iris zich te zeggen. “Dat wil niet zeggen dat ik nooit meer depressieve gevoelens heb, want dat is mijn kwetsbaarheid. Maar de nieuwe contacten dragen er wel aan bij dat ik me beter in mijn vel voel. Ik heb me zelfs aangemeld op de Vrije Academie waar ik teken en schilder en ik zing in een groep. Daarmee heb ik zelfs al opgetreden voor publiek!”
Ondanks haar enthousiasme bespeuren we ook emotie in Iris’ ogen. “Ik vind het lastig om over de toekomst na te denken. Ik heb het studeren weer opgepakt, psychologie aan de Open Universiteit, en mijn eerste tentamen gehaald. En toch zie ik het niet voor me dat ik straks echt weer zal kunnen gaan werken, hoewel ik dat graag wil en dan het liefst ook aan de slag als ervaringsdeskundige om andere jongeren te kunnen helpen.”
Iris houdt ook een blog bij. Kijk op: https://lunasmind1993.blogspot.com/
MENS magazine
Bekijk hier het lifestyle magazine van Meander.
