Tijdens de Parkstad Gezondheidsbeurs op 2 november stond op het Meander-plein een bankje waar mensen konden plaatsnemen. Wij als redactie schoven aan om een gesprekje aan te knopen. Wat hoop jij dat 2025 voor jou brengt en heb je goede voornemens? Dat leverde een aantal mooie gesprekken op…
Paul Trisbeek (55) uit Landgraaf kan er heel kort over zijn wat hij wenst voor het nieuwe jaar. “Gewoon mezelf blijven” zegt hij resoluut. “Ik heb keihard moeten vechten om te zijn wie ik nu ben. Ik mag van geluk spreken dat ik nog leef en dat maakt ook dat ik in het hier en nu leef en geniet van kleine, alledaagse dingen. Zoals nu dit gesprek met jou.” Paul heeft een erfelijke oogziekte en is vanaf 2011 blind. Ook kreeg hij darmkanker. “Er wordt veel geklaagd dat we het niet goed hebben en alles duurder wordt, maar alles is er wat we nodig hebben! Ja het wordt allemaal duurder, maar we hebben goede zorg in Nederland en overal is een oplossing voor. Ik wil lezers meegeven: vergeet niet te leven én heb begrip voor elkaar.” Datzelfde gunt hij zichzelf voor 2025. “Ik wil mijn vrijwilligerswerk in de ouderenzorg blijven doen, dat geeft me energie. En kleine dingen om naar uit te kijken, zoals vrienden van Amstel LIVE, een concert van Blof, lekker sporten en tijd met mijn gezin. Meer heb ik niet nodig.”
De 86-jarige Riet Esser uit Landgraaf woont nog zelfstandig thuis, zonder hulp. “Ik hoop dat ik komend jaar net zo fit en gezond mag zijn zoals ik me nu voel” zegt ze met een stralende lach. “Vorig jaar was het even schrikken. Ik was met te veel dingen tegelijk bezig en viel van de keldertrap. Toen ben ik tijdelijk in het logeerhuis van Hoog Anstel geweest. Daar was het prima, maar gelukkig ben ik nu weer thuis. Ik ben een tevreden mens, wat heb je op mijn leeftijd nog nodig behalve een goede gezondheid?”
De heer en mevrouw Römgens uit Heerlen zijn respectievelijk 79 en 75 jaar. Hun wens voor 2025? “Weer naar Frankrijk op vakantie! We hebben in het verleden altijd veel gereisd. Zelfs naar Amerika en Canada. Nu is zo’n lange reis te vermoeiend en houden we het bij Frankrijk. We zoeken altijd alles zelf uit; soms ben je daar wel een jaar mee bezig. Maar door die voorpret geniet je dubbel.”
Naast de ontspanning die reizen biedt wil het echtpaar vooral ook in beweging blijven. “We wandelen regelmatig, liefst door het Heuvelland en dan zeker zo’n 8 kilometer. Je moet bewegen. Als je gaat zitten, is het afgelopen.”
Wat plannen en voornemens betreft vindt het echtpaar dat je sommige dingen ook aan het toeval moet overlaten. De heer Römgens: “Je moet niet alles willen plannen in het leven. Ik heb nog twee vrienden waarmee ik de Eerste Heilige Communie heb gedaan. Zij vragen regelmatig: zullen we morgen dit of dat doen, dan zijn we daar voor in hoor! Er komt altijd wel iets leuks op je pad. Het is aan jezelf om die kans te grijpen.”
Milou Leukel (17) en Damién Milczarek (19) uit Heerlen volgen allebei een zorgopleiding bij Vista College. In 2025 gaan ze samen het laatste jaar van hun opleiding in en hopen dan beiden de overstap naar het HBO te maken. Milou: “Ik wilde de Kunstacademie doen, maar qua karakter pas ik erg in de zorg. Dus nu hoop ik dramatherapeut te worden, daarin komt het allebei samen.” Damién: “Ik heb autisme, adhd en hersenletsel. Lange tijd was ik zelf zorgvrager. Naast mijn ouders was er één hulpverlener die voor mij het verschil maakte. Die ene wil ik in de toekomst zelf voor anderen zijn.” De tiener verhuisde rond de coronatijd van Drenthe naar Limburg en was een tijdje neerslachtig. “Ik kende niemand. Maar zelfs als je denkt dat er geen mogelijkheden zijn, zijn ze er! Je moet er zelf naar zoeken. Zingeving wordt nog wel eens onderschat, maar het is zo belangrijk in je leven. Zoek iets dat bij je past en dat je reden geeft om ’s ochtends op te staan. Voor mij is dat heel veel: van muziek tot klimmen en hopelijk een mooie baan in de zorg.” Milou knikt: “Ik ga volgend jaar danslessen nemen met mijn moeder. Daar verheug ik me nu al op.”
Meer genieten van het leven. Dat is wat Marleen en Hans van Goor (66 en 67) in het nieuwe jaar voor ogen hebben. Marleen: “Ik ben een jaar eerder met pensioen gegaan. Mijn man heeft Parkinson en ik wil er voor hem zijn en nu nog zoveel mogelijk genieten van de tijd die we samen hebben. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar we maken er het beste van, samen met de kinderen en kleinkinderen. Het was vreemd om te stoppen met mijn werk in de Hambos; ineens mis je je collega’s en bewoners. Maar veel collega’s zie ik gelukkig nog privé.” Marleen plant daarnaast ook bewust tijd in voor zichzelf. ”Wat ik dan graag doe? Zingen in een koor en diamond painting. Het zijn de kleine dingen die ertoe doen.”
MENS magazine
Bekijk hier het lifestyle magazine van Meander.
