Dat tweelingen niet altijd precies op elkaar lijken, bewijzen Bram en Pepijn Caumon wel. Toch hebben ze een sterke, diepgaande connectie die vaak alleen tweelingen kennen. Pepijn: “Als iemand door mij heen kan kijken, dan is het Bram wel.”
Bram (20) werd geboren met het syndroom van Down, waardoor hij een ander leven leidt dan zijn leeftijdsgenoten. Dat geldt ook voor Pepijn (20), die elke dag Bram ondersteunt en verzorgt, samen met zijn ouders en jongere zusje. “Pepijn is heel leuk”, aldus Bram, die tegen zijn broer aankruipt. Als hechte broers ondernemen ze veel met elkaar: “Samen op de Wii, films kijken en lekkere ijsjes halen op de fiets.”
Je zou op het eerste oog niet zeggen dat Bram en Pepijn een tweeling zijn, Pepijn torent namelijk boven Bram uit. Al hebben ze meer gemeen dan je denkt. Pepijn: “Vooral het zorgzame en behulpzame, daarin lijken we echt op elkaar. Daarnaast hebben we allebei een goed gevoel voor humor en zijn we dol op gezelligheid.”
Hostie tosti
Pepijn kijkt met een grote glimlach naar Bram: “Ik ben altijd heel trots op hem geweest. Dat was al op de basisschool, toen hij een dag mee naar mijn school mocht. Ik weet nog goed hoe trots ik was dat hij naast me zat en er gewoon echt bij hoorde.” Nog zo’n bijzonder moment was toen Bram met de klas van Pepijn de communie mocht doen. Pepijn lacht: “Toen Bram zijn eerste hostie ontving, sloot hij daarna weer achteraan de rij voor nog een exemplaar. Bram hoopte namelijk op een tosti.”
Dat is Bram, een gangmaker, soms onbewust, maar vaak ook bewust. Pepijn: “Ook op de dagbesteding, waar hij doordeweeks te vinden is, maakt hij er elke dag weer een feestje van. Bram houdt ontzettend van zingen en daarvan mag iedereen meegenieten. Dat klinkt misschien schattig, maar met zijn harde mannenstem kun je er soms ook echt gek van worden, haha.”
“Als iemand door mij heen kan kijken, dan is het Bram wel”
Ondanks die vrolijkheid stonden de eerste 10 jaar van Bram’s leven veelal in het teken van zorgen en ziekenhuizen. Dus ook voor Pepijn: “Hij was er elk jaar wel drie maanden. Ik heb veel herinneringen aan de kille ziekenhuisgangen, maar misschien nog wel meer aan het gezellig samen eten en tv-kijken op zijn kamer. Ook in die tijd zorgden mijn ouders er altijd voor dat we een hecht gezin bleven.” Wat het vaak nog lastiger maakte, was dat Bram destijds, op gebrabbel na, niet kon praten. In 2011 werd er echter een grote mijlpaal bereikt door middel van dolfijntherapie in Curaçao. Pepijn: “Daar wist Bram, met dank aan de begeleiding en dolfijn Li-na, zijn eerste woorden uit te spreken. Een heel bijzonder en emotioneel moment voor ons allemaal.”
Helaas brak er opnieuw een moeilijke tijd aan toen Bram recentelijk betrokken raakte bij een zwaar auto-ongeluk. Pepijn: “Een onoplettende automobilist heeft hem aangereden op een voetgangersoversteekplaats. Het verdriet dat wij als gezin toen hebben ervaren, was echt enorm. Hij had al zoveel meegemaakt en dan kwam dit er nog eens bij.” Bram kan het ongeluk moeilijk verwerken, waardoor hij veel in zijn hoofd zit. “Het is dan ook heel lastig om met Bram een gesprek te voeren”, aldus Pepijn.
Mantelzorg
De dagelijkse ondersteuning voor Bram was al intens, maar na het ongeluk is hier ook nog professionele zorg bij gekomen. Van opstaan tot naar bed gaan; wassen, aankleden, toiletbezoekjes, eten enzovoort... hij heeft bij vrijwel alles hulp of professionele zorg nodig. Pepijn: “Natuurlijk is het soms zwaar, zeker in een wereld waar nog te weinig aandacht en compassie voor jonge mantelzorgers is. Vandaar dat ik me onder andere hard wil maken voor de mantelzorg. Ik denk maar zo; je kunt wel zeggen dat je iets anders wil, maar je kunt ook zelf actie ondernemen.” Pepijn is sinds kort dan ook actief in de lokale politiek, waar hij veel voldoening uithaalt. “Ik heb ook nog een leven buiten de Bram-bubbel. Ik speel badminton op amateurniveau, werk als facilitator binnen The Next Lab en volg de HBO-opleiding toegepaste psychologie.”
Toch kan Pepijn zich geen leven zonder zijn broer voorstellen: “We weten dat Bram op een dag uit huis zal gaan, naar een plek waar hij de zorg kan krijgen die hij verdient. Maar we blijven altijd onlosmakelijk met elkaar verbonden. In de toekomst hoop ik vooral zo gelukkig mogelijk te blijven en een eigen gezin te stichten, waar Bram onderdeel van uitmaakt. Papa Pepijn en ome Bram, hoe leuk is dat?”
Hakuna Matata
Pepijn sluit af: “Weet je, ik leer nog steeds iedere dag van Bram. Zijn levensmotto komt uit The Lion King, onze favoriete film, en luidt: ‘Hakuna Matata’. Ofwel: maak je geen zorgen, doe rustig aan. Bram laat zich nooit gek maken. Daar kunnen wij wel wat van leren, toch?”
MENS magazine
Bekijk hier het lifestyle magazine van Meander.
