Bijkomen van een verschrikkelijk jaar.

Dankzij Mammacare team en Toon Hermans Huis weer moed voor de toekomst!

Het jaar 2020 wil ze graag zo snel mogelijk vergeten. Clairy von Tongelen(78) uit Brunssum kreeg borstkanker met de nodige complicaties en vlak voor kerst stierf haar man aan een hartaanval. Eerder dat jaar werden ze beiden ook nog getroffen door corona. Dankzij de steun van het Mammacare-team van Meander én de gesprekken die ze heeft in het Toon Hermans Huis durft ze weer voorzichtig naar de toekomst te kijken.

In mei afgelopen jaar ontdekt Clairy von Tongelen een knobbeltje in haar borst. Na de operatie volgde een nare periode van behandelingen. Het moei­lijkste van haar eigen ziekbed vond de van oorsprong Schinveldse toch wel het feit dat ze er niet voor haar man kon zijn. “Ik was 33 jaar mantelzorger. Mijn man kreeg op zijn vijftigste een hersentumor en heeft als gevolg daar­van meerdere herseninfarcten gehad. Hij had mij met alles nodig. Dus toen ik werd opgenomen, moest ook hij tijde­lijk uit huis. Dat schuldgevoel knaagt nu nog aan me.” Ze roert in haar koffie en kijkt naar buiten, waar de bloesem uitschiet en de vogels fluiten. “Ik vind het nog steeds moeilijk om erover te praten”, verontschuldigt ze zich. Clairy von Tongelen kon dankzij het Mammaca­re-team van Meander snel genoeg naar huis keren, waar haar wond verder werd verzorgd. En hoewel ze zich nog hele­maal niet goed voelde, wilde ze toch dat haar man ook naar huis kwam. Tot ze in juli een ernstige bacterie in haar borst bleek te hebben. Opnieuw volgde een ziekenhuisopname en opnieuw moest haar man elders wonen. “Ik heb in die tijd echt kantje boord gelegen.”

Tabakszaak

Als ze vertelt over de periode van vroeger, lichten haar ogen op. Zij en haar man hadden een tabakszaak in Schinveld. Altijd mensen over de vloer en altijd lol. “Als mijn man grapjes kon maken was hij op z’n best”, blikt ze terug. “Zelfs in die laatste periode maakte hij lolletjes. Met mij, of met de dames van de thuiszorg. Ik was weliswaar de mantelzorger, maar kreeg van hem ook heel veel terug.” Vlak voor kerst, de boom stond al in de kamer, voelde hij zich niet goed en ging even liggen. Dat hij uit die slaap niet meer wakker werd was niet te bevatten. Reanimatie door het ambulancepersoneel mocht niet baten. Een rollercoaster van een jaar.

Praatjes 

Nu, een jaar na het ontdekken van de borstkanker heeft Clairy von Tongelen de zorg van het Mammacare-team kun­nen afsluiten. “De wond heeft er 8,5 maand over gedaan om dicht te gaan” vertelt Mammacare-verpleegkundige

Christine Douven. “Natuurlijk zijn we er in eerste instantie voor de fysieke zorg, maar daarnaast ook voor psychi­sche ondersteuning. Er gebeurde zoveel achter elkaar bij mevrouw. Vaak was dat praatje minstens zo belangrijk.” Clairy von Tongelen knikt. “Ik heb zoveel steun aan het team gehad. Ze legden me altijd alles uit. Hoe zit zo’n wond nou in elkaar? Het is je eigen lichaam, dus dat wil je ook weten.

Ik kon bovendien mijn verhaal kwijt en voelde dat ik er niet alleen voor stond. Ik ben zelf niet gewend om zorg te krij­gen. Ik was immers altijd zelf diegene die zorgde. Maar nu mis ik het wel hoor. We hebben in al die maanden toch een band opgebouwd. Wat ik zo bijzonder vind is dat ze nog regelmatig bellen hoe het met me gaat. Ik merk dat ze oprecht om me geven en dat raakt me.”

Christine kan dat alleen maar be­amen. “Als je maanden bij iemand thuis komt, bouw je een band op. Ik vond het zelf ook moeilijk om de zorg af te sluiten. Soms, als ik dan aan een klant denk, neem ik de telefoon en bel ik even. Dat doen we als collega’s al­lemaal.” Omdat Christine bang was dat mevrouw Von Tongelen in een gat zou vallen, bracht ze haar in contact met het Toon Hermans Huis *. “Als je jarenlang een eigen zaak hebt gehad in een dorp, moet je onder de mensen zijn. Thuiszitten is niks voor mevrouw. Door corona zijn alle activiteiten nu tijdelijk stopgezet, maar een eerste stap is gezet met gesprekken met een psycholoog. Clairy von Tongelen vertelt: “Ik ben nu twee keer geweest en dat stukje verliesverwerking doet me echt goed. Het maakt dat ik weer een beetje vooruit kan kijken. Straks wil ik daar ook activiteiten gaan doen, zoals bloemschikken. En een lotgeno­tengroep spreekt me aan. Mensen die hetzelfde hebben meegemaakt hoef je niets uit te leggen, die begrijpen je meteen. Dat zie ik bij mijn nichtje die ook borstkanker heeft gehad. Daar heb ik veel steun aan.“ Ze wijst naar een prent aan de muur in kalligrafie­letters die haar vader ooit voor haar inlijstte. “Op mijn zestiende was ik al­lebei mijn ouders al verloren, dus deze prent betekent heel veel voor me. Het gaat over de levensweg van een kind. Maar de woorden die er staan krijgen nu pas echt hun betekenis. “Vat weer moed, ge zijt niet bang. Ge begint op­nieuw uw trippelgang.”

*Toon Hermans Huis Parkstad 

Kanker zet de wereld op zijn kop en geeft zich niet gemakkelijk gewonnen. In zo’n heftige periode is het belangrijk om dicht bij elkaar te staan en elkaar te versterken. Toon Hermans Huis Parkstad is een ontmoetingsplek voor iedereen, die direct of indirect met kanker te maken krijgt. Een plek voor oprechte steun en een luisterend oor, waar u terecht kunt met vragen, pijn, verdriet en twijfels. Professioneel geschoolde vrijwilligers bieden rust, aan­dacht en betrokkenheid voor de mens achter de ziekte. U kunt er uw verhaal delen of uw hoofd leegmaken door aan een activiteit deel te nemen. Directeur Armand Winthagen vertelt: “Tijdens de behandeling van kanker staan mensen vaak in de overlevingsmodus. Na de behandeling volgt het besef wat er allemaal gebeurd is en juist in die fase kunnen wij een belangrijke rol vervullen, ook voor familieleden die vol vragen zitten. Ook in deze periode met beperkingen door corona zoeken we naar de mogelijkheden om steun te bieden aan iedereen die dat nodig heeft.”

Voor meer informatie: www.toonhermanshuisparkstad.nl
Meer informatie over het Meander Mammacare-team: meandergroep.com/thuiszorg/specialistische-verpleging