Ze weet heel goed wat ze wil. De 25-jarige Bo Bazen uit Kerkrade heeft plannen te over. Helaas reikt haar energielevel niet zo hoog als haar ambities. Maar ze kijkt liever naar wat ze wél kan. En dat is heel veel. Van een documentaire maken, een gedichtenbundel schrijven tot het geven van workshops over weerbaarheid aan kinderen in Kerkrade. “Al kan ik maar voor één iemand het verschil maken, dan is mijn missie al geslaagd.”
“Mensen zoeken vaak naar speciale gelegenheden in het leven, maar het leven zelf is een speciale gelegenheid.”
Bo heeft even moeten nadenken of ze wel een interview wilde geven. Dat heeft ze in het verleden wel eens gedaan, maar toen werd ze vaak weggezet als het meisje dat chronisch ziek is. En daar is ze klaar mee. Ja, ze heeft elke dag pijn en is vermoeid, maar ze wil vooral het leven vieren. “Ik probeer me door niets te laten belemmeren” vertelt ze. “Mensen zoeken vaak naar speciale gelegenheden in het leven, maar het leven zelf is een speciale gelegenheid.”
Diepere betekenis
En genieten van het leven doet ze zoveel als ze kan. Maar bij alles zoekt ze wel de diepere betekenis. Het moet iets bijdragen. Zoals de eindscriptie voor haar opleiding Communicatie en Multimedia Design die ze in Kaapstad schreef en waar ze jaarlijks teruggaat. Of in haar huidige werk bij Gilde Opleidingen waar ze projectleider is van een project in Malawi. “Vroeger wilde ik altijd de hele wereld redden”, blikt Bo lachend terug. “Ik was 10 toen ik voor het eerst in Afrika was, Kenia. Ik speelde daar op het strand met een meisje dat niet naar school ging, dat vond ik zo onrechtvaardig. Ik denk dat toen de ambitie is ontstaan om de wereld ietsje beter te maken.”
Accepteren
Haar droom van veel doelen bereiken leek in duigen te vallen toen ze als 19-jarige heftige pijnen kreeg. Bo bleek een ‘wondergezwel’ te hebben bij haar eierstok. Het gezwel werd verwijderd, maar de pijn ging niet weg, ook niet na een tweede operatie. Het was in de periode van eindexamens en ze was vaak in het ziekenhuis. “Ik dacht: dit kan niet. Niet nu. Maar al gauw daalde het besef in dat school nu even het minst belangrijke was.” De wekenlange bedrust die volgde vond ze ‘verschrikkelijk’. Zodra het ook maar even kon, ging ze weer naar school om toch dat diploma te kunnen halen. Dat haar ouders haar tot in het klaslokaal moesten ondersteunen nam ze op de koop toe. “Als zoiets gebeurt, ga je anders over dingen nadenken. Wat is nu echt belangrijk? Maar ook: wat is mijn doel in het leven? Ik was vroeger iemand die jaarplannen maakte. Dat doe ik nu niet meer. Misschien is dat wel het moeilijkste om te accepteren: dat ik niet de persoon ben die ik vroeger dacht te worden.”
Gouden randje
Als uitlaatklep begon Bo haar gedachten om te zetten in gedichten. Zo ontstond de bundel ‘woorden voor jou’. De gedichten op de zwarte pagina’s zijn geschreven op de donkere dagen, maar ook dan nog hebben ze letterlijk dat gouden randje. Daarnaast maakte Bo de documentaire ‘De Verwachting’ met vier andere jongeren die een chronische aandoening hebben. Ze stelde samen met de bibliotheek in Kerkrade een talkshow en een panel op rondom haar documentaire. Daaruit volgde alweer een volgend project: de workshop ‘De Kunst van het Vallen en Opstaan’ voor jonge kinderen. “Ik wil kinderen weerbaarheid meegeven. Elk leven kent pieken en dalen, hoe ga je daarmee om? Ik laat ze hun levens tekenen en we bespreken pijn en eenzaamheid. Wat is dat eigenlijk en hoe voelt dat? .” De boodschap die ze iedereen wil meegeven is: jij bent aan zet! Ongeacht je ervaringen. Jij bepaalt welke richting je opgaat. Als je weerbaar bent, zet zich dat om in levenslust. Als er één ding is dat het leven me geleerd heeft is het: neem niets voor lief..”
New York
We vragen Bo hoe haar leven eruit zou zien als ze geen gezondheidsklachten had gekregen. Deed ze dan hetzelfde als nu? “Honderd procent niet” roept ze lachend uit. “Dan had je me moeten inbellen vanuit New York ofzo waar ik aan een of ander project werkte!” Dan verdwijnt haar lach: “Tegelijk ben ik zo blij dat ik nu thuis ben. Er is nog veel onzeker wat betreft mijn gezondheid. Ik ben ongelooflijk dankbaar naar mijn ouders toe die er altijd voor me zijn. Dat ze me overal mee naartoe hebben genomen in mijn jeugd en me hebben laten zien wat er zich in de wereld afspeelt. Daar is het zaadje geplant om de wereld te verbeteren. En ook al is dat niet op de grote schaal die ik voor ogen had: kleine stapjes dragen net zo goed bij.”
De komende tijd richt Bo zich op haar project in Malawi en voor haar dertigste hoopt ze ook in Kaapstad de ideeën die ze in haar scriptie beschreef verder uit te voeren. Onafhankelijk onderwijs, voor iedereen toegankelijk. Daarnaast is ze ook nog bezig met het schrijven van een boek. “Je hebt één leven en dat is genoeg om er alles uit te halen!”
MENS magazine
Bekijk hier het lifestyle magazine van Meander.
