Samen kijken wat nodig is.
Ze herinnert het zich nog goed, het herseninfarct dat ze vorig jaar november kreeg; plotseling kon ze niks meer met haar linkerhand. “Ik heb zelf de ambulance gebeld en nog alles nagekeken: gas uit, ramen dicht? Plus de deur alvast opengezet. Toen ben ik op bed gaan zitten en kon ik mijn been niet meer bewegen.” De 66-jarige Ria Flucken vertelt het op rustige toon, gezeten op haar kamer in de Hambos in Kerkrade.
Hier verblijft ze sinds haar ontslag uit het ziekenhuis: eerst op de revalidatieafdeling en sinds april op de woonafdeling. Want ook al is ze behoorlijk goed hersteld van het infarct, zelfstandig wonen lukt niet meer. Daarvoor heeft ze in de revalidatieperiode te veel pijn in haar schouder en rug gekregen. Een beetje lopen lukt nog wel met de rollator, maar meestal zit ze in haar rolstoel. Wie denkt dat dit alles Ria somber stemt, zit ernaast. “Ik kan wel negatief gaan doen, maar ik blijf liever positief. Het leven verandert. Het is beter om dat te accepteren en vooruit te kijken. Als je dat niet doet, heb je nergens meer zin in.” Ria is iemand die liever lacht en grapjes maakt met de mensen om haar heen, zoals de behandelaren en verzorgenden en verpleegkundigen van de Hambos. Daar is ze ook positief over. “Ik was hier begin 2021 al een keer, toen had ik mijn knie gebroken. Ik wist dus ongeveer wat ik kon verwachten.”
Behandelplan
Bij haar komst in de Hambos eind vorig jaar, stond het team van de Behandeldienst opnieuw voor haar klaar. In overleg werd een behandelplan opgesteld met als doel; terugkeer naar het appartementje waar ze net ingetrokken was. Het behandelplan was veelomvattend: zo waren haar linkerarm en linkerbeen verlamd geraakt. Ook had ze slikproblemen en had ze moeite met het vinden van woorden. Zodoende gingen een ergotherapeut, fysiotherapeut, een logopedist en een voedingsassistent met haar aan de slag. Met de specialist ouderengeneeskunde van de revalidatieafdeling in de regie.
Weer bewegen
Ria is linkshandig en juist die arm was verlamd geraakt. Lieke Mannens, ergotherapeut: “Ik ben oefeningen met haar gaan doen om de beweging in de linkerarm terug te krijgen, zodat ze de dagelijkse dingen weer zou kunnen doen zoals voorheen. Ik zag dat ze vooruitgang boekte en dan blijf je doorgaan met oefenen.” Ook ging Lieke de gezonde rechterhand van Ria trainen in het uitvoeren van dagelijkse handelingen. “Mocht de revalidatie van de linkerhand niet lukken, dan kun je met de andere hand nog eenhandig dingen doen.” Ria knikt. “Ik kan nu ook met mijn rechterhand brood smeren en drinken en eten pakken, maar schrijven lukt echt niet.” Links gaat dat wel weer beter. En, vertelt ze met enige trots, ze heeft het diamond painting weer opgepakt. Daarbij drukt ze met haar linkerhand kleine steentjes op het patroon op een canvasdoek. Dat gaat steeds beter.
Staand oefenen
Fysiotherapeut Marco Nowak ging met de verlamming in het been aan de slag. Dat betekende eveneens veel oefenen. “Stond ik weer op het looprek dat ik nog kende van de revalidatietijd toen ik mijn knie gebroken had”, zegt Ria. Zowel de arm- als beentrainingen verliepen goed. “Op een gegeven moment kon mevrouw weer staan en ben ik ook staande oefeningen met de arm gaan doen. Zoals staand aan het aanrecht zelf koffie zetten”, vertelt Lieke. Haar collega Marco trainde Ria weer om met een rollator te lopen. Lieke en Marco onderhielden ook contact met de verzorgenden en verpleegkundigen van de afdeling. Zo wisten die wat er weer mogelijk was en konden ook zij Ria stimuleren om actief te zijn. “Toen ik corona kreeg, werd ik wel even teruggeworpen”, vertelt Ria. “Daardoor heeft het revalideren langer geduurd.”
Weer normaal eten
Op het oefenschema stond verder de naam van Daphne Wilms, de logopedist. Die ging samen met de voedingsassistent van de afdeling aan de slag met de slikproblemen die Ria had. Zo kreeg Ria in het begin brood zonder korst en een aangepaste warme maaltijd, in hele kleine stukjes gesneden. “Als de problemen nog ernstiger zijn, krijgen mensen om te beginnen gemalen voedsel. Zo bouw je dat voorzichtig op totdat het veilig is om weer normaal te eten. De voedingsassistent op de afdeling volgt hoe het gaat met mensen en daar passen wij het advies op aan. We werken allemaal samen aan het herstel van mensen. De behandelaren geven therapie, maar het gaat er om dat mensen dit in het dagelijks leven toepassen. En daarin spelen de verzorgenden weer een hele belangrijke rol”, vertelt Daphne. Voor het zoeken naar woorden, deed Daphne oefeningen met Ria. “Dat zijn oefeningen die iemand zelf kan doen, zoals de oefeningen om een woord te vinden op basis van een omschrijving van dat woord. Dit ging snel goed met mevrouw, ook omdat ze zo communicatief is ingesteld.”
Samen kijken wat nodig is
Guy Vijgen tot slot is de specialist ouderengeneeskunde die toezicht houdt op de zorg die Ria nu krijgt. “Toen mevrouw in de nacht last kreeg van spiertrekkingen, hebben we met het team gekeken wat de oorzaak zou kunnen zijn en wat we konden doen. De ergotherapeut bekijkt dan bijvoorbeeld de slaaphouding. De fysiotherapeut onderzoekt of er overdag misschien iets moet gebeuren om problemen in de nacht te voorkomen. En als dat nodig is, kan ik medicatie regelen.” Inmiddels slaapt Ria weer goed. En heeft ze zich erbij neergelegd dat ze niet meer naar haar appartementje terugkeert. “De ergotherapeut en fysiotherapeut zijn nog in haar woning geweest om te onderzoeken of het met aanpassingen toch mogelijk was. Maar dat bleek uiteindelijk niet het geval, ook omdat ze misschien op onverwachte momenten zorg nodig heeft. We hebben het doel dus moeten bijstellen”, vertelt Guy. Ria knikt. Ze heeft er vrede mee.
Paramedische Dienst (onderdeel Behandeldienst)
Zo lang mogelijk zelfstandig leven en de regie houden, dat is waar de Paramedische Dienst van MeanderGroep mensen in ondersteunt. Dat gebeurt thuis, in een aanleunwoning of in het verpleeghuis. Bij deze dienst werken fysiotherapeuten, ergotherapeuten, osteopaten, psychologen, logopedisten en diëtisten. Voor meer informatie, kijk op Behandeldienst (meandergroep.com) of bel 045 - 546 74 80.
