“Om succesmomenten te creëren, moet je mensen kansen geven”
Niet in hokjes denken, maar in kansen. Dat is de gedachte achter de Werkleerlijn van de Horeca Service in wijkzorgcentrum Firenschat waarin mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt kansen krijgen zich te ontwikkelen en te kijken waar hun kracht ligt. In de zorg is het principe ‘werkleerlijn’ al langer bekend, maar voor de horeca is dit nieuw. Leon Habets uit Landgraaf zat mede door corona de afgelopen drie jaar zonder werk. Dankzij de werkleerlijn kan hij nu weer aan de slag.
We zitten aan tafel in het restaurant van Firenschat. Leon heeft ons voorzien van een kop koffie. Hij is zes weken geleden gestart binnen de Werkleerlijn en begint aardig zijn draai te vinden. Elaine Gulpers, coördinator van het restaurant, vervult de rol van werkbegeleider. Zij heeft hiervoor een aparte training gevolgd. Aan tafel zit ook Carry Veugen, jobcoach. Zij heeft Leon als kandidaat aangedragen voor de Werkleerlijn. “De kandidaten die hiervoor in aanmerking komen hebben een bepaalde afstand tot de arbeidsmarkt” licht ze toe. “Aanmeldingen kunnen vanuit diverse hoeken komen, van WSP Parkstad en het UWV tot de gemeente of Mondriaan. Het maakt in feite niets uit, iedereen verdient een gelijke kans.”
Loslaten
Na een intakegesprek kijkt Carry of de kandidaat geschikt is voor de Horeca Service Werkleerlijn van drie maanden. Zij houdt vervolgens met name de persoonlijke ontwikkeling van de kandidaten in de gaten. Elke week vindt er een gesprek plaats. Hoe voelt hij of zij zich bij het werk? Wat zijn knelpunten en wat loopt goed? “De persoon moet er vooral zelf blij van worden” benadrukt Carry. Elaine begeleidt de kandidaat vervolgens op de werkvloer. Elaine: “Leon had nog geen enkele horecaervaring toen hij bij ons kwam. Inmiddels serveert hij al zelfstandig. Ik vind het mooi om die groei te zien, die zelfverzekerdheid die hij nu uitstraalt ten opzichte van het begin. Je laat iedereen in zijn waarde en benoemt vooral wat er goed gaat. Stapje voor stapje kun je dan loslaten.” Leon is in[1]middels ook aangeschoven en vertelt vol enthousiasme over de kans die hij heeft gekregen. “Ik heb in mijn leven verschillende functies gehad. Mijn laatste baan was bij vervoersbedrijf Hanneman en vervolgens binnen een zorglocatie. Mijn leeftijd heb ik inmiddels niet meer mee, dus via een sollicitatie kwam ik bij Meander terecht.” Een schot in de roos, want Leon heeft veel ervaring met ouderen. “Ik vind aandacht geven misschien wel het belangrijkste aspect van mijn werk” vertelt hij. “Niet iedereen die hier woont, krijgt regel[1]matig bezoek, daar heb ik oog voor. Even bij iemand zitten en een praatje maken, dat hoort er voor mij gewoon bij.” Leon heeft vroeger voor zijn ouders gezorgd die na elkaar ziek werden en sinds een aantal jaren is hij mantelzorger voor twee bewoners in de aanleunwoningen van Kapelhof in Kerkrade-Centrum, die hij leerde kennen via het wekelijkse vrij zwemmen. “Ik ben maar alleen dus heb de tijd. Ik doe graag iets voor anderen.
“Ik ben maar alleen en heb de tijd. Ik doe graag iets voor anderen”
In de periode dat Leon voor de werkleerlijn werkt ontdekt hij steeds meer wat hem ligt en wat niet. Het stukje aandacht wel, het hoge tempo van de horeca niet. “Elke week komen er nieuwe verantwoordelijkheden bij: van bestellingen opnemen en de kassa beheren tot de agenda bijhouden en mails checken. Aan het eind van het traject beheers je alle taken in het restaurant. Maar nog belangrijker: je leert veel over jezelf en welke werkzaamheden bij je passen.“ Karin Janssen, manager Horeca Service en initiatiefnemer voor de Werkleerlijn luistert aandachtig mee. “En dat is precies ook de opzet van de Werkleerlijn”, vertelt zij. “Je krijgt een beeld van de kandidaat en zijn sterke punten. Het zal zomaar kunnen dat Leon straks aan de slag gaat als zorgassistent. Dat daar zijn grote passie ligt.” Leon’s ogen twinkelen. Dat is wat hij graag zou willen.
Iedereen blij
Karin is trots maar vooral blij dat de Werkleerlijn er is. “Eigenlijk wordt iedereen er blij van” zegt ze. “We hebben bewust voor Firenschat gekozen omdat dit een grote locatie is en er hier dus veel te leren valt. Daarnaast is het team ook erg geschikt. Ze staan open om nieuwe collega’s te ontvangen. Ze zijn dat ook al gewend. Hier werkt een collega vanuit Radar en zij is er al langer dan de meesten van ons.” Jobcoach Carry: “De meeste mensen die bij mij komen, hebben al de nodige afwijzingen gehad. Ze hebben soms weinig zelfvertrouwen omdat succesmomenten ontbreken. Zo’n succesmoment kun je pas beleven als je kansen krijgt! En dat valt of staat met de juiste begeleiding”, zegt ze. Wanneer een kandidaat tijdens de Werkleerlijnperiode geschikt blijkt, wordt er gekeken naar openstaande vacatures. De persoon wordt behandeld als interne kandidaat, waardoor hij voorrang krijgt. Ik benadruk altijd dat ik geen baangaranties kan geven. Je moet de Werkleerlijn zien als een stukje investeren in jezelf. Natuurlijk proberen we de kandidaat binnen te houden, maar als iemand na een tijdje voelt dat dit niet is wat hem of haar gelukkig maakt, dan is dat ook een inzicht. En elk inzicht is een cadeautje.”
Wat Leon betreft zit dat wel goed. Hij voelt zich thuis binnen het team. Morgen begint een nieuwe kandidaat. Iedereen verheugt zich op zijn komst. Carry: “Om in horecatermen te blijven: De Werkleerlijn is de kers op de taart!” En Leon? Die is inmiddels alweer druk in gesprek met een bewoonster uit de buurt die dagelijks spontaan in het restaurant binnenloopt voor een kopje koffie. Hij verwelkomt haar bij naam en maakt een praatje. Want dat daar zijn grote kracht ligt is wel duidelijk… •
MeanderGroep genomineerd voor Sprinc MVO Award Onlangs was MeanderGroep genomineerd voor de Sprinc MVO Award. Sprinc is een netwerk voor werkgevers in Parkstad die focus hebben voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Wij zijn enorm trots op deze nominatie en hopen een mooi voorbeeld te zijn voor andere organisaties om ook aan de slag te gaan met inclusief werkgeverschap.
Fotografie: Anne Jannes
