Chris Mostert ontdekte digitale wereld door coronaperiode.
Veel ouderen maakten tijdens de coronaperiode voor het eerst kennis met het begrip ‘beeldbellen’. Zo ook Chris Mostert uit Kerkrade. Een computer had hij wel al, maar een tablet was nieuw voor hem. Zijn thuishulp Mafalda hielp hem ermee op weg en inmiddels speelt de tablet een centrale rol in het leven van Chris. Naast het beeldbellen zit hij nu op Facebook, doet zijn bankzaken via de app en is verzot op een kaartspel waarbij hij met meerdere online tegenstanders speelt. “Ik ga niet naar bed voordat ik heb gewonnen”, lacht hij.
Chris Mostert heeft moeilijke jaren achter de rug waarin hij een openhartoperatie onderging en een herseninfarct kreeg. Toch staat hij positief in het leven. Een leven waarin zijn thuishulp Mafalda de Vries een grote rol speelt. “Ik heb vrijwel geen familie om op terug te vallen, dus zij is wel degene die het dichtste bij me staat” vertelt hij openhartig. Zij was het ook die tijdens de coronaperiode bij hem op de stoep stond. “Ze belde me op. Waar ben je, vroeg ik, waarop ze moest lachen. Kijk eens naar buiten riep ze. En daar stond ze voor mijn raam met de telefoon in haar hand. Die middag heeft ze me op afstand geleerd om te beeldbellen.”
Chris kreeg de smaak te pakken. Hij zocht via beeldbellen contact met kennissen in het oosten van het land. Hij ging zijn bankzaken online regelen en maakte een Facebookprofiel aan. Hij kreeg zelfs online contact met een dame. “Mafalda heeft veel geduld met me” vertelt hij. “Door de CVA is mijn geheugen achteruit gegaan. Soms moet je me wel 20 keer iets uitleggen voordat ik het begrijp. Maar nu ik eenmaal weet hoe het moet, vergeet ik het niet meer. Inmiddels heb ik ook een iPhone 11.”
Hoewel de coronaperiode voor veel mensen eenzaamheid met zich meebracht, heeft Chris meer contacten dan ooit te voren. “Ik kon maanden niet meer naar de dagopvang, maar nu gingen mensen me bellen of appen. En dan spraken we toch af, buiten op afstand. Ook heb ik veel meer contact gekregen met de buurt. Mafalda stelde voor een bankje buiten mijn woning te plaatsen en dat werkt. Mensen roepen nu ‘hé Chris’ en dan maken we een praatje. Ik heb het eigenlijk nog nooit zo druk gehad.“
De digitale wereld heeft hem veel gebracht. Hij weet nu zelfs wat een selfie is. “Ik maakte er een van mezelf in de trein op weg naar Utrecht met mijn mondkapje om “lacht hij. Maar het leukste vindt hij de spellen en met name het klaverjassen. “Omdat je met meerdere mensen speelt is het spannender. Ik mag van mezelf niet eerder naar bed dan dat ik een ronde heb gewonnen. Dus soms zit ik tot diep in de nacht te spelen, dan vergeet ik even alles om me heen.” Maar ondanks alle digitale contacten, kan niks tippen aan ‘zijn’ Mafalda. “Toen ik mijn gebit verruilde voor implantaten en veel pijn aan mijn tanden had, kwam ze me elke dag bouillon brengen. Maffe Falda noem ik haar wel eens. Ach, we zijn allebei een beetje maf, misschien klinkt het daarop zo goed.”
