Blijven werken na je pensioenleeftijd
Op je 65e stoppen met werken. Diny Walgemoet (70) en Marianne van Haandel (67) moesten er niet aan denken. Zij zijn hun pensioenleeftijd inmiddels voorbij en werken nog met veel passie in de zorg. “Het werken gééft juist energie “ klinkt het unaniem.
Verzorgende Marianne van Haandel had nooit naar de pensioendatum toegeleefd. Toen het zover was, nam ze wel afscheid. Omdat dat nu eenmaal zo hoort. Een maand nadat ze was gestopt had ze nog een vraag over haar salaris en ze belde haar manager. “Het team vraagt of je niet terug wilt komen “ grapte haar manager in dat telefoongesprek. Marianne aarzelde niet en zei ja. “Ik was toen een maand thuis en had het eigenlijk wel gezien. Terugkomen sprak me gelijk aan, want dan kon ik ook mijn eigen voorwaarden stellen. Van vijf naar twee dagen. Ik werk nu op de dagen dat mijn man ook vrijwilligerswerk doet, dat gaat prima. “
Laatbloeier
Marianne is wat je noemt een laatbloeier. Op haar 60e haalde ze nog haar diploma Verzorgende. “Ik heb altijd in de markthandel gewerkt, ik had een kraam met wenskaarten. Daarna wilde ik toch iets anders en maakte de switch naar thuishulp. Toen ik de kans kreeg verder te leren voor Verzorgende was ik al 58. ‘Mij pakken ze toch niet’ dacht ik toen en een maand later zat ik op school. Dat was best even zwaar, maar ik heb het gedaan en daar ben ik nu erg blij mee. Ik werk al vanaf mijn 14e. Ben er het mens niet naar om thuis te gaan zitten. Dit werk past bovendien heel goed bij me. Ik ben dol op ouderen. Ze kunnen me rustig twintig keer hetzelfde vertellen of vragen, mijn geduld is eindeloos.”
“Ik werk al vanaf mijn 14e. Ben geen type om thuis te zitten.”
Vrijheid
Ook de 70-jarige Diny Walgemoet is nog volop aan het werk als Verzorgende C in het dementieteam in Brunssum. Naast drie kleinkinderen heeft ze zelfs al een achterkleinkind van 7 maanden. ‘Het kleine vrouwtje met het krukje’ wordt ze door haar klanten genoemd. Klein van stuk, maar groots als het om energie gaat. Op haar 59e haalde ze nog haar diploma, iets waar ze nu al ruim tien jaar profijt van heeft. “Ik had altijd twee banen, een vast contract bij Orbis en aanvullende uren binnen Meander. Ik heb in heel Zuid-Limburg zorg verleend. Toen ik mijn pensioenleeftijd had bereikt ben ik bij Orbis gestopt, maar bij Meander doorgegaan met een 0-uren contract. Op die manier kan ik blijven werken, maar heb ik tegelijk een stukje vrijheid.” Die vrijheid vindt ze fijn, zeker nu ze een partner heeft die in de Gelderland woont. “Ik werk nu de donderdag, vrijdag en zaterdag en de rest van de week kan ik gaan en staan waar ik wil.”
Raar
Wat ga je doen na je pensioen? Moet jij nog werken op deze leeftijd? Aan die vragen uit de omgeving hebben beide dames een hekel. Diny: “Als je vrijwilligerswerk gaat doen is dat acceptabel, maar gewoon aan het werk blijven is schijnbaar raar. Waarom? Mijn werk heeft altijd op nummer 1 gestaan. Ik wil niet thuis op de bank zitten, ik wil ook geen vrijwilligerswerk doen, daar ben ik principieel op tegen. En oppassen op mijn achterkleinkind zie ik niet als mijn taak.“ Marianne knikt instemmend. “Ik word over 4 maanden oma, maar vaste oppasdagen wil ik niet. Ik wil vooral oma zijn.”
Coronaperiode
Opleidingen volgen, werken met de iPad, touch keys en saltosloten. Veranderingen zijn voor beide dames nooit een probleem geweest. Wat ze wel als vervelend hebben ervaren is de coronaperiode. “Je zit toch zelf ook in een risicogroep “aldus Diny. “Je wilt zowel jezelf als je klanten beschermen. In die periode heb ik buiten mijn werk maar beperkt contact gehad met mensen om me heen om alle risico’s uit te sluiten.”
“Zolang ik het werk leuk vind, ga ik door!“
En als dan toch het woordje ‘stoppen’ ter sprake komt is het voor het eerst even stil. Wanneer denken beide dames te stoppen? Diny lacht. “Ik heb gezegd op mijn 70e stop ik echt, maar ja, dat zei ik vorig jaar ook. Toch denk ik dat ik het nu goed is geweest zo, hoe graag ik dit werk ook doe. ” Marianne: “Ik heb een geweldig team van collega’s en mijn werk geeft veel voldoening. Zolang ik het nog leuk vind ga ik door!”
Fotografie: Anne Jannes.
