Reggy Bruine de Bruin schildert bewoners en klanten in de zorg.
Ze ontdekte het schilderen in een periode dat ze het zelf moeilijk had. Voor Reggy Bruine de Bruin, verzorgende IG binnen Meander, is het schilderen inmiddels een levensbehoefte. In haar atelier in Heerlen vertrouwt ze prachtige portretten aan het witte doek toe. Sinds kort is ze een nieuwe reeks gestart van 12 klanten en bewoners die zorg van Meander krijgen. “Deze portretten zijn me heel dierbaar.”
Het schilderen ontdekte Reggy pas zes en een half jaar geleden. Ze kreeg borstkanker en er volgde een zware periode van behandelingen. “Ik voelde me erg slecht en kon vaak niet slapen. Toen ik om me heen keek zag ik alle lieve kaarten die ik van vrienden en kennissen had gekregen en besloot uit elke kaart één positief element te kiezen en dit na te schilderen in de vorm van een levensboom. Het ging me best goed af, maar het gaf me bovendien heel veel ontspanning. Ineens gingen uren voorbij zonder dat ik het in de gaten had. Het bleek voor mij de beste therapie.” Het schilderen heeft ze nooit meer losgelaten. “Zo’n periode zet je ook aan het denken. Het leven is beperkt, ik wil vooral dingen doen die me gelukkig maken.”
Dieren, mensen en landschappen vormen de hoofdobjecten voor haar olieverfschilderijen. Naast linnen ging ze ook experimenteren met rolgordijnen als ondergrond. Haar eerste portret op dit materiaal was van Loek, de persoon waar ze als buddy voor zorgde. De reacties waren louter positief. In 2017 maakte ze samen met haar dochter een prachtige muurschildering op het buitenterrein van groepswoningen Eschveld in Epen. Ze viel gelijk voor de mooie locatie en haar bewoners. Kort daarna ging Reggy Bruine de Bruin er werken als verzorgende IG. Van elf bewoners in ‘haar’ groepswoningen maakte ze een portret. De portretten zijn via rijdende exposities getoond in het ziekenhuis van Amsterdam en Haarlem. Via kunstenaarsgroepen op Facebook kreeg Reggy zoveel positieve reacties dat ze het aandurfde om grotere galeries te benaderen. “Het ging ineens zo snel” lacht Reggy. “Inmiddels zijn mijn werken permanent in de collecties opgenomen van twee galerieën in Nederland: Eddie’s Art in Utrecht en Galerie Sous-Terre in Lithoijen.”
Haar schilderijen vertellen stuk voor stuk een verhaal. Elke rimpel en elke groef is belangrijk. “Ik schilder altijd vanaf een foto. Ik heb onlangs veel bekende personen geportretteerd, zoals David Bowie, Maxima en Madonna. Maar de portrettenreeks van mensen die je kent, zijn toch net iets persoonlijker. Van elk verkocht schilderij gaat een gedeelte naar het Kankeronderzoek Limburg.” Inmiddels is Reggy dit voorjaar een nieuwe reeks portretten gestart voor Meander. Twaalf klanten en bewoners brengt ze in beeld. De modellen zijn door eigen collega’s aangedragen naar aanleiding van een interne oproep. Elk portret vertelt een eigen verhaal over die bepaalde persoon. Wat typeert hem of haar? Wat maakt deze persoon blij. Wie was hij of zij vroeger?” Reggy: “Mensen zijn zoveel meer dan hun ziektebeeld alleen. Het verhaal erbij is minstens zo belangrijk.”
Hoewel Reggy zich het schilderen zelf heeft aangeleerd, volgde ze ook nog Hoewel Reggy zich het schilderen zelf heeft aangeleerd, volgde ze ook nog drie jaar de Kunstacademie. “Mijn probleem is dat ik zoveel tegelijk wil” lacht ze. “Ik wil graag schilderen, maar ik wil ook graag bij Meander, in groepswoningen Eschveld, blijven werken. Daarom werk ik nu in het flexteam. Dat maakt dat ik flexibeler kan zijn in mijn uren. Als ik eens meerdere dagen achter elkaar wil schilderen, dan kan dat.”
Plannen heeft Reggy te over. Samen met haar oudste dochter, die ook de Kunstacademie heeft gedaan, heeft ze onlangs in Heerlen vanaf een hoogwerker een indrukwekkende muurschildering gemaakt op 30 meter hoogte. Vanuit het Glaspaleis in Heerlen is deze goed te zien. Reggy: “Samen met mijn dochter wil ik ook ouderen in beeld gaan brengen samen met een portret van hun kindertijd. Het kind staat dan beneden in beeld en kijkt met kinderogen omhoog naar de oudere die hij of zij is geworden.” Welk schilderij haar het meest dierbaar is? “Een portret van mezelf in de periode dat ik ziek was. Ik zit er gevangen bij en je ziet zowel hoop als wanhoop. Gelukkig ligt die tijd achter me, maar het heeft wel het zaadje geplant voor deze mooie passie die ik nooit meer wil missen.”
