Voor deze rubriek reist de redactie van MENS door Parkstad op zoek naar een bankje voor een willekeurige ontmoeting. Voor deze uitgave is dat de wijk de Lemmender in Brunssum-Noord. Silvana Leinders (26) uit Brunssum zit op een van de bankjes in het groen te genieten van haar pauze. We nemen naast haar plaats en vragen wat haar bezighoudt.
Jazeker mag je naast me komen zitten. Ik vermoedde al dat je me iets ging vragen en heb mijn oortjes al uitgedaan. Wat grappig dat je me hier treft, want voor mij is het niet zomaar een bank. Ik werk in deze wijk als maatschappelijk werker en een tijdje terug kregen we van de gemeente de vraag om een bank aan te dragen voor een plaquette: een initiatief van 113 zelfmoordpreventie. Ik heb toen dit bankje aangedragen. Zo dicht bij die hoge flats, alleen vorig jaar al zijn er twee mensen gesprongen.
Kijk, dit is de plaquette. ‘Een goed gesprek begint met iemand écht zien’. Het idee erachter is om het taboe te doorbreken om te praten over gedachten rond zelfdoding. Een mooi initiatief. Er is zoveel eenzaamheid onder ouderen, dat is echt triest. Ik wilde altijd aan de slag als jongerenwerker, maar ik weet nu dat het juist ook erg mooi en dankbaar is om met ouderen te werken. Uitdagend en pittig, dat wel. We organiseren van alles in de wijk: van creatieve bijeenkomsten in het Noorderhuis tot een Kom op de Soep-middag. In mei start ik met het geven van een ‘Samen Start’-training waarin ik met burgers in zes weken op zoek ga naar een stabiele basis op elk leefgebied. Van sociale vaardigheden tot financiën. Als er op één gebied iets niet lekker loopt, werkt dat overal in door. We willen mensen gelijke kansen bieden; iedereen moet kunnen meedoen in de maatschappij.
Weet je dat elk probleem uiteindelijk weer terug leidt naar eenzaamheid? En het is soms zo simpel om even aandacht aan iemand anders te besteden! Het doet me dan ook elke keer weer goed als ik mensen op dit bankje zie zitten praten. Er wordt veel gebruik van gemaakt. En het zal heus niet altijd gaan over de quote op de plaquette, maar dat hoeft ook niet. Het feit dat mensen elkaar zien, dat is al heel wat waard.
Of ik mezelf wel eens depressief heb gevoeld? Ja absoluut. Als ik terugkijk op mijn jeugd, zie ik dat als een grijze periode. Ik kom uit een groot gezin van zes kinderen, ik was het laatste kind. Ik voelde me vaak niet begrepen en eenzaam. Mijn ouders deden niets verkeerd hoor, maar ze waren geen praters. Ik had andere dingen nodig, zoals meer vrijheid. In die periode was ik echt een rebelse tiener.
Ik denk dat die ervaringen ertoe hebben geleid dat ik voor dit werk heb gekozen. Na mijn stageperiode kon ik hier gelijk aan de slag. Ik heb de leukste baan op aarde! In september start ik met een deeltijdopleiding creatieve therapie aan de Kunstacademie. Ik hoop de hulpverlener te kunnen zijn, die ik zelf ooit nodig had…
MENS magazine
Bekijk hier het lifestyle magazine van Meander.
