José Rossin is werkbegeleider voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.
We staan voor de drempel van de plaatselijke supermarkt. Ik kijk naar de kandidaat die ik inmiddels alweer een tijdje begeleid. “Gaan we naar binnen? Alleen als jij er klaar voor bent. We kunnen altijd terug”, vertrouw ik haar toe. Ja, voor de meeste mensen is de drempel om deze supermarkt naar binnen te lopen heel laag, maar voor haar niet. Toch moeten we vandaag enkele boodschappen oppikken voor een klant die gebruik maakt van het Volledig Pakket Thuis.
Dit soort kleine dingen, die voor een ander heel gewoon zijn, kunnen voor iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt ontzettend spannend zijn. Bijvoorbeeld omdat diegene last heeft van angsten of trauma’s, een lange tijd niet aan de arbeidsmarkt heeft deelgenomen of omdat er een taalbarrière is. Om deze mensen terug de arbeidsmarkt op te helpen, biedt Meander werkervaringsplekken aan, zodat zij zich met behoud van uitkering een aantal maanden kunnen oriënteren op de werkvloer. Met als uiteindelijke doel: een betaalde baan.
Ik ben inmiddels, naast mijn werk als Hulp bij het Huishouden, alweer een jaar werkbegeleider. Dit houdt in dat ik de ‘kandidaten’ die een werkervaringsplek binnen de Hulp bij het Huishouden vervullen, mag begeleiden op de werkvloer. Dit doe ik in samenwerking met de jobcoach, die het gehele traject begeleidt, en de manager. Naast het ze wegwijs maken in het werk, help ik ook bij het sociale stukje dat bij dit werk komt kijken. Bijvoorbeeld hoe je een klant het beste kunt benaderen en weet wat zijn of haar behoeftes zijn.
In een traject als dit is het belangrijk dat een kandidaat zich gehoord en begrepen voelt. Als werkbegeleider ben ik dan ook vooral veel aan het luisteren. Geduld is daarbij een schone zaak; je kunt mensen niet gaan pushen om dingen te doen waar ze niet klaar voor zijn. Ook als steeds dezelfde vragen blijven terugkomen, uit onzekerheid. Dan blijf ik die vragen elke keer weer rustig beantwoorden. Wat er vervolgens gebeurt is vaak heel mooi om te zien; de vragen worden minder en het zelfvertrouwen groeit. Samen met de jobcoach evalueren we wekelijks tot tweewekelijks de voortgang en de ontwikkeling van de kandidaat. Na een tijdje kan de kandidaat dan ook eens zelfstandig naar een klant. Dat blijft de eerste keer altijd spannend, voor de kandidaat en voor mij. Al nemen we deze stap pas als iemand er écht klaar voor is.
Wat ik zo bijzonder vind aan dit werk is dat je iemand kunt helpen weer terug grip op het leven te krijgen. Ik zie hoe iemand als een onzeker vogeltje binnenkomt en dan uitgroeit tot een zelfstandige collega die na het traject klaar is voor de arbeidsmarkt. Als ik dan een paar maanden later een ex-kandidaat onderweg tegenkom en we ‘hallo collega’ naar elkaar kunnen roepen, geeft dat zó’n enorme kick!
En die boodschappen? Die hadden we met succes gehaald en we stonden al snel weer buiten. Bepakt met boodschappentassen lopen we terug naar de klant. Mijn kandidaat glundert van trots en ik weet weer waarvoor ik dit doe. Echt een heel bijzonder voorrecht om op deze manier iets voor mensen te kunnen betekenen.
